تب جشنواره

دیروز و امروز موفق شدم دو تا از فیلم های جشنواره را برم. دیروز تونستم ماهی ها عاشق میشوند دکتر علی رفیعی را تو سینما فرهنگ ببینم. مثل بقیه به نظرم فیلم شاهکاری نیومد و لی ارزش دیدن را داشت و از اینکه پول سینما دادی و چند ساعت هم تو صف وایستادی پشیمون نمیشی . استان فیلم دباره مردیه که بعد از بیست سال به ایران برمیگرده و با آدمها و جاهایی که قبلا میشناخته دوباره روبرو میشه. درباره بازی بازیگران هم اینکه رضا کیانیان مثل همیشه عالی بود گرچه انقدر جای کار نداشت که بتونه سیمرغ را بگیره. نکته جالب فیلم قبل از شروع این بود که وقتی اسم رضا کیانیان را نوشت کل سینما شروع به دست زدن کردند. رویا نونهالی اوایل فیلم چنگی به دل نمیزد ولی رفته رفته انگار تو فیلم جا میافته و بازی خوب و قابل باوری ازش میبینیم . گلشیفته فراهانی هم مثل بقیه فیلم هاش خوب بود ولی هنوز هم خنده هاش به شدت تصنعی به نظر میرسه. یه نکته دیگه هم اینکه به نسبت دیگر بازیگران زن فیلم قد خیلی بلندتری داره مخصوصا نسبت به مریم سعادت گرچه بقیه هم دست کمی از اون نداشتند.
امروز هم زن زیادی را تو سینما بهمن دیدم. از اول هم با نقذد بسیار منفی غلاف تمام فلزی که دیشب دباره فیلم خونده بودم ( فقط به تهمینه میلانی فحش نداده بود گرچه در لفافه این کار را کرده بود) با نگاه بسیار منفی فیلم را دیدم که البته اوائل فیلم واقعا متقاعدم کرده بودم که تهمینه میلانی گند زده. ولی فیلم آروم آروم انگار تو را با خودش همراه میکنه واگه از این جهت که یک فیلم کاملا ضد مردانه است بهش نگاه نکنی فیلم خوبی بود.0گرچه یه جاهایی مریلا زارعی را خیلی خوب و امین حیایی را خیلی بد نشون داده وشدیدا به فیلم لطمه زده ولی در کل فیلم خوبی بود. بازی بازیگران هم خوب از آب درآمده بود مخصوصا بازی امین حیایی که تو هر نقشی که بازی میکنه سنگ تموم میذاره. پارسا پیروزفر هم خوب بازی کرد فقط صحنه ای که گریه میکنه افتضاح دراومده . صحنه جالب فیلم درگیری لفظی مسافران تو رستوران مسافرخونه است که حرفهای جالبی رد وبدل میشه. راستی یه شغل جدید هم تو این فیلم اختراع شد (( بازیگردان نابازیگران)) که مسئولیتش به عهده پارسا پیوزفر قرار داده شده بوده.